Şöyle başlayalım. Takip edenler veya otomotiv sektöründe olanlar bilir. Alman Volkswagen Grubu krizde. Volkswagen sıradan bir şirketten çok daha fazlası. Avrupa'nın en büyük otomobil üreticisi, çeşitli skandallara rağmen ülkenin en önemli şirketlerinden biri. Volkswagen'deki krizin, Alman rekabet gücünün azalmasının nihai kanıtı olduğuna dair büyük bir korku var Almanya’da. Ona yakın markaya sahip Volkswagen Grup’ta ana marka VW’de birkaç fabrika, uzun süredir kronik verimsiz olarak görülüyor.
* * * *
Yapılan açıklamalara göre, ana marka VW'nin kar marjı yılın ilk yarısında yüzde 2,3'e düştü; İspanyol kardeş Seat/Cupra yüzde 5,2 ile iki kattan fazla getiri elde etti ve Çek markası Skoda ise getiriyi üç kattan fazla artırarak 8,4'e çıkardı. Avrupa'daki otomobil satışları Corona öncesi dönemden 2 milyon adet daha azalmış. Görünüşe göre görünürde bir iyileşme ihtimali yok. Volkswagen'in yüzde 25 pazar payına sahip olması nedeniyle grubun 500.000 araç satışı eksik. Bu iki fabrikaya denk geliyor.
* * * *
Yüksek işçilik maliyetleri göz önüne alındığında yönetimin Almanya'daki birkaç fabrikayı kapatmayı düşünmesi şaşırtıcı değil. Almanya'da imalat sektöründe çalışılan saat başına maliyet 2023 yılında 46 Euro imiş. Çek Cumhuriyeti, Macaristan veya Polonya ülkelerde işçilik maliyetleri 19 ila 13 Euro arasındaymış. AB ortalamasının ise 32 Euro olduğu söyleniyor. Volkswagen, Almanya'daki zayıf performansını Çin'deki işlerinden ve karlı Audi ve Porsche’den elde ettiği karlarla telafi ediyormuş. Ama Çin'de işler kötü gidiyormuş.
* * * *
Almanya’da ikonik statüye sahip sanayi şirketlerinin, onlarca yıldır ülkenin refahında belirleyici bir rol oynadığı biliniyor. BASF, Thyssenkrupp. Otomobil, kimyasallar, çelik – Almanya'nın iş modelinin üç bileşeni. Şimdi üçü de krizde. Bu tüm Alman endüstrisinin durumunun simgesi. Bugün Almanya’da imalat sektöründe çalışan sayısı beş yıl öncesine göre 300.000 daha azmış. VW, BASF ve Thyssenkrupp'ta yaşanan krizlerde türbülansın ortak nedenleri neler? Biliniyor ama harekete geçilmekte yeterli cesaret gösterilemiyor.
* * * *
Almanya’nın endüstriyel ruhu bize şunu gösteriyor. Almanya'nın içten yanmalı motor üretmedeki hüneri, Alman otomobillerini rekabette öne çıkardı; Ancak endüstri elektriklendikçe, bu liderlik pozisyonu önemsiz hale geliyor. Modern mobilite çağında, katma değeri sunanın motor değil, pil ve yazılım olduğu ileri sürülüyor. Elektrik devrimine öncülük etme yarışı nefes nefese sürüyor. Ancak Mercedes, Volkswagen, BMW, Bosch veya Porsche gibi şirketlerin buna nasıl ayak uyduracakları merak ediliyor.
* * * *
Apple karşısında yok olan Fin devi Nokia’nın düşüşü üzerine bir kitap yazan Fransız işletme okulu INSEAD'de stratejik yönetim profesörü olan Yves Doz, geçen gün televizyonda, ‘ Nokia'daki sorun sadece akıllı telefonun ortaya çıkışı değildi. Aynı zamanda kendi yönetiminin geleceği düşünmemesi, mevcut ürünlerinden elde edilen gelire güvenmesi oldu. Dolayısıyla yok olması değişimin geldiğini görmediklerinden değil, bunun karşısında felç olmalarındandı‘ diyordu.
* * * *
Baktım, Amerikan Politico dergisi de bu konuya eğilmiş. Şöyle yazıyor; ‘Almanya'nın otomobil endüstrisinin buraya nasıl geldiğinin hikayesi, kaybedilen fırsatlar, değişime direnç ve geçmişteki mühendislik zaferlerine olan saplantılarla dolu bir hikayedir. Yıllarca, Alman mühendisler ve CEO'lar motora alternatif olma ihtimalini küçümsediler ve bunun yerine miras teknolojilerine ince ayar yapmaya odaklandılar. Bu strateji rekor karların akmasını sağlarken, endüstrinin dar görüşlülüğü yaklaşmakta olan krizinin tohumlarını da ekti.‘
* * * *
Volkswagen Grubu 322 milyar Euroluk satışıyla dünya lideri. Nokia’nın durumuna düşmesi hayal bir edilemez ama şimdi artık söz konusu olan sadece Almanya'nın en değerli icadının geleceği değil, aynı zamanda Alman ekonomisinin istikrarı ve Avrupa'nın en büyük işverenlerinden biri olan bir sektörün geleceği. VW'de toplu sözleşmenin bir sonraki turu çok yakında. Metal İşçileri Sendikası enflasyonun çok üzerinde, yüzde 7 oranında zam ile haftada dört gün çalışma talep ediyor. Bakalım ne olacak.