Bir evladımızı daha koruyamadık. Narin’den günlerdir bildiğimiz halde güzel bir haber için umutlandık. Bir yavrumuzu daha kara toprağa vermenin derin üzüntüsü içindeyiz.
Bizi affet güzel kız sana da sahip çıkamadık. Tıpkı Eylül’e, Leyla’ya çıkamadığımız gibi…

Dayanılması çok zor bir acı… Söz yine bitti acı sözün yerini aldı. Çocuklarımızı koruyamadığımız için ne denenle olursa olsun henüz fidan bile değilken kaybettiğimiz için derin bir acı hissediyorum.

Alt tarafı bir çiçek koklayıp, bir hayvan sahiplenip, birkaç insan tanıyıp sevip gidecektik bu dünyadan.
Nasıl kötü bir zamana denk geldiyse ömrümüz...
Toprak utandı,
Su utandı bahar kokan çocukları almaktan,
Ama insan dediğimiz bazı mahlukatlar utanmadı Narin’leri Leyla’ları
Gül gibi çiçek gibi evlatları hayattan koparmaktan.

Cezaların caydırıcı olmadığı bir
sistemde toplum vicdanının rahatlaması mümkün
değildir.
Geleceğimizin teminatı olan çocuklarımızın ruhsal ve bedensel olarak yara almadan hayata hazırlanması çok önemli..
Ahlakı ve adaleti düzeltmek zorundayız.
Gözünden akan bir damla yaşa dünyayı yakacağımız evlatlarımızı canilerin, katillerin elinden, günlerce arayıp dere yataklarında çuval içinde bulacağımız
değil, hiç kimsenin bu vahdete cesaret edemeyeceği bir sistemin kurulması gerektiği açıktır.
Bu noktada devletimizin tüm kuruluşları ve tüm siyasi partileri aynı minvalde bir araya gelip gazi meclisimizin çatısı altında çocuk cinayetleri, Çocuk istismarları, kadın cinayetleri gibi toplum nezdinde infial yaratan suçlarla ilgili yeni bir yargılama sistemine kamu vicdanına uygun olarak düzenlenmesi gerekmektedir.

Dilerim bu yaşananlar son olur. Dilerim çocuklarımız daha güvenli bir ortamda çocukluklarını yaşar.
Dilerim, insanlar birbirlerine dair daha farkındalıklı ve şefkatli olur.
Dilerim insanlar insan olur.
Çünkü bu çağda en büyük problem insan doğmak ama insan kalamamak.

Yattığın yer seni incitmesin “Narin” seni bir bir çuvala koyup dere yatağına laik görenler iki cihanda mutlaka ama mutlaka “Allah’a da adalete de hesap verecekler…