Her şey birbiri için yaşar!

Doğada hiçbir şey kendisi için yaşamaz...
Nehirler kendi suyunu içemez.
Ağaçlar kendi meyvelerini yiyemez.
Güneş kendisi için ısıtmaz.
Ay kendisi için parlamaz.
Çiçekler kendileri için kokmaz.
Toprak kendisi için doğurmaz.
Rüzgar kendisi için esmez.
Bulutlar kendi yağmurlarından ıslanmaz.

Doğanın anayasasında ilk madde şudur:

Her şey birbiri için yaşar!
Birbiri için yaşamak, doğanın kanunudur...
Eski çağlarda yürürlükte olan bir anlayıştı bu.
Bütünlüğü anlatırdı, özü iki cümleydi:

"Ben, biz olduğumuz zaman ben olurum."
"Ben, ben olduğum için sen, sensin." 
Merak ettim Sanal dünyada “biz” olmak ile ilgili neler var diye aynen aktarıyorum.
Yazıldığı kadar kolay olmayandır.
hem ayrı karakterlere sahip olup hem bir olabilmektir.ellerin hiç ayrılmamasıdır.her daim aşkla bakmaktır. 
Bence olmayandır. Biz diye bir şey yok, olabilirliği dahi yok. ben varım, sen varsın hepsi bu kadar. ve birlikte yapılanlar...
Gidilebilecek en uzak yolun vardığı nokta.. kolaylıkla 'olduğu' sanılabilir ama dikkatli olmak gerekir.. varılan yer, bir serabın yanılsaması olabilir.. sonra gelsin hayalkırıklıkları, gitsin pişmanlıklar..
büyük bir adımdır, herkes atamaz.. zira, eş zamanlı olarak karşılıklı atılmalıdır ve asla çarpışılmamalıdır.. 
Kendiliğinden olandır. kocaman bir aşkın eşiğinden geçtikten sonra içinizi sarandır. iki kişilik nefis bir dünyadır bu yabancı gerçek dünyadan uzak. herşeye rağmen herşeyin üzerinde sevebilmenin armağanıdır. 
Bağlayıcı olduğu düşünüldüğünden olsa gerek, "özgürlük" yalanı ile sıvanarak saklanılan, inkar edilendir çoğu zaman. "sen sen ol, ben de ben olayım"
İnsan sevdiği ile aşama aşama bir şeylerini paylaşır, evini, eşyasını, gömleğini, rüyasını, ailesini, standart fikirlerini, standart olmayan fikirlerini, sırlarını, vücudunu, fantezilerini ve son olarak da her şeyini... bu son nokta öyle bir andır ki, artık "benlik" tohumlarının tamamı sevgilinin potasında eriyip yok olacak ve sadece "biz" kalacaktır.

aşamaların sırası değişebilmekle birlikte, her geçişte bünye birtakım tepkiler de verebilir. kolay değil "ben" kavramı yok oluyor, ve en gerçek anlamı ile yepyeni bir kavram giriyor "biz".

bu potansiyeli içinde en gerçek hali ile hisseden sevgili, karşısındakine son testlerini yapar istemsizce: "git", "olmasan da olur", "tanıştığımız güne lanet olsun", "kim oluyorsun da bana karışıyorsun" bunlardan en basitleridir ve ilk akla gelenleri. aslında beklenti bunları işiten kişinin arkasını dönüp gitmesi değil; potada eriyip yok olan sevgiliye ait "ben" in son çığlıklarını duymasıdır, kucaklamasıdır onu, her şekilde ve her durumda biz olacağını göstermesidir.
İkili ilişkilerin olmazsa olmazı.
galiba biz olmayı ben unuttum. çok uzun vakittir ben olarak yaşıdığım için bireysellik içime işlemiş.
biz olunca sorumlulukları, yaptığın davranışlarda karşındaki ne düşünür ne hisseder ..vs durumlara birden alışamadım.
biz olmayanı beceremeyen biri ile ne yaşanabilir ki? 
Gidilebilecek en uzak yolun vardığı nokta.. kolaylıkla 'olduğu' sanılabilir ama dikkatli olmak gerekir.. varılan yer, bir serabın yanılsaması olabilir.. sonra gelsin hayal kırıklıkları, gitsin pişmanlıklar..
büyük bir adımdır, herkes atamaz.. zira, eş zamanlı olarak karşılıklı atılmalıdır ve asla çarpışılmamalıdır.. 
Göründüğü ya da ifade edildiği kadar kolay olmayan bir oluşumdur biz olmak. emek ister en başında, karşılıklı anlayış gerektirir. olaylar karşısındaki duruşun bireysel/kişisel biçim dışında tutulabilmesi gerekir. iki kişilik düşünce gerektirir biz olmak.
ancak ben ve sen muhafaza edebildiği ölçüde söz konusu olandır. zira kaynağını biz'e taraf olanlardan alır, onlarla büyür, büyütülür. biz kimliği için feda edilen, potada eritilen sen ve ben biz'in sonunu getirecek olandır. 
Artmaktır. Biz, sen ve benin toplamından büyüktür her zaman. başka bir varlığı, alanı vardır. sen ve beni içine alır ama eritmez..
Kendiliğinden olandır. kocaman bir aşkın eşiğinden geçtikten sonra içinizi sarandır. iki kişilik nefis bir dünyadır bu yabancı gerçek dünyadan uzak. herşeye rağmen herşeyin üzerinde sevebilmenin armağanıdır.  
Bir masalın en son cümlesidir.
Başarabilirseniz devamı mutlu olmak, huzurlu olmak şeklinde gelir.
Onunla var olmaya inanmaktır...
yokluğunda yarım kalmak, karşılıklı alt üst olmaktır...
Lafın kısası zor şeydir “Biz”  olmak
Kalın sağlıcakla….